ببینیم خدا چی میگه (8)

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

یک مسئله ی مهمی در قرآن هست و آن هم اینکه خدا تاکید دارد که انسانها را هدایت کرده است و می توان از گفته های قرآن برداشت کرد که دین و ارسال رسل هم لازمه ی سعادت انسانها نیست!! (اجازه بدیم مطلب کامل بشه و خواهشا با دیدگاه قبل این سطور رو نخونیم به عنوان یک مطلب جدید بهش نگاه کنیم، در موردش فکر کنیم، سوال کنیم و قرآن و روایات را ببینیم)

ابتدا میکنم با سوره بقره:

ذَٰلِکَ الْکِتَابُ لَا رَ‌یْبَ ۛ فِیهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿٢﴾

این کتابی که هیچ شکی در آن نیست مایه ی هدایت پرهزکاران است

اِنَّ الَّذِینَ کَفَرُ‌وا سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْ‌تَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْ‌هُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾

بدرستی که کسانی که حق را میپوشانند (کافر کشاورز است که دانه را زیر خاک پنهان میکند و انکار کننده ی خدا را کافر گویند بخاطر اینکه حق و واقعیت را انکار میکند و می پوشاند) برایشان یکسان است که بترسانیمشان یا نترسانیمشان، به هر حال ایمان نمی آورند

لَا إِکْرَ‌اهَ فِی الدِّینِ ۖ قَد تَّبَیَّنَ الرُّ‌شْدُ مِنَ الْغَیِّ ۚ فَمَن یَکْفُرْ‌ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللَّـهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْ‌وَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٥٦﴾

در دین اجباری نیست! قطعا راه سعادت و گمراهی مشخص شده است پس هرکس طغیان کنندگان را انکار کرد و به خدا ایمان آورد، بی تردید به محکم ترین دستگیره که آن را گسستن نیست، چنگ زده است؛ و خدا شنوا و داناست.

آیات در این زمینه بسیار است و این آیات را به عنوان نمونه ذکر کردم

به این نکات باید دقت کنیم:

1. قرآن وسیله ی هدایت پرهیزکاران است نه موجب پرهیزکاری (داریم آیات رو بررسی میکنیم چیزهای دیگه رو الان مطرح نکنیم).

2. کسی که منکر خداست، منکر خالقیت خداست، منکر توانایی و تسلط خداست حتی خدا هم نمی تواند با توصیه و اندرز هدایتش کند.

3. (در ترجمه این آیه پرانتزهای بی دلیل بسیاری باز شده متاسفانه که تبیین "الرشد من الغی" را به قرآن و اهل بیت نسبت میدهند که با هیچ چسبی به این آیه نمی چسبد) در پذیرش دین اجباری نیست چرا که راه سعادت و شقاوت برای انسانها روشن شده است.

خب دوتا سوال پیش میاد:

اول: کی راه سعادت و شقاوت مشخص شده؟

دوم: پس کارکرد دین چیست؟

جواب سوال اول را در سوره شمس پیدا میکنیم

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَ‌هَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾

قسم به خود آدمی و قسم به آنکه او را نیکو درست کرد () پس به او یاد داد بدی ها و خوبی هایش را

زمانی که خدا ما را خلق میکند بدی ها و خوبی ها را هم به ما می آموزد "قد تبین الرشد من الغی"

اما جواب سوال دوم کمی مفصل است که در پستی جداگانه به آن خواهیم پرداخت اما ادعامون رو مطرح می کنیم تا بعد مستدلش کنیم به آیات

1. برای رفع اختلاف بین مردم

2. برای جلوگیری از بهانه تراشیهای بندگان که اگر کسی می آمد از او پیروی میکردیم (134 طه اینو گفتم یادم نره)

3. دستگیری از متقین و سرعت بخشیدن به هدایتشون

4. ووو

ادامه دارد به امید خدا :)