بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
یکی از مسائلی که ماها باهاش درگیریم هدایت عزیزانمونه و نگرانی نسبت به سرنوشتشون
امر به معروف میکنیم! و نهی از منکر!
حالا بماند که به چیزی که امر میکنیم خوب هست یا نه! یا از چیزی که نهی میکنیم بد هست یا نه.
یه موقعهایی هست که که هر ده هزار سال یک بار اتفاق می اوفتد که آدم میتواند قسم حضرت عباس بخورد که این مطلب بد است و طرفت هم میبیند اوضاع ناجور را و میفهمد ایراد کار را !!! به نظرمان یک بنده ی خوب خدا در این شرایط چطور امر به معروف میکند؟ یا چطور نهی از منکر؟
یکی از آن موارد نادر وقتی است که عذاب وعده داده شده ی نوح محقق شده و او پسرش را نهی از منکر میکند و امر به معروف
وَهِیَ
تَجْرِ‌ی بِهِمْ فِی مَوْجٍ کَالْجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ابْنَهُ وَکَانَ
فِی مَعْزِلٍ یَا بُنَیَّ ارْ‌کَب مَّعَنَا وَلَا تَکُن مَّعَ
الْکَافِرِ‌ینَ
﴿٤٢﴾
قَالَ سَآوِی إِلَىٰ جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمَاءِ ۚ قَالَ لَا عَاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّـهِ إِلَّا مَن رَّ‌حِمَ ۚ وَحَالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَکَانَ مِنَ الْمُغْرَ‌قِینَ
﴿٤٣﴾ هود
حال آنکه آن (کشتی) ایشان را در میان موجی همانند کوه‌ها می‌بَرَد و نوح
پسرش را - که در کناری جدا بود - بانگ در داد: «ای پسرک من! با ما سوار شو و
با کافران مباش.»(42) گفت: «به زودی به کوهی پناه می‌جویم که مرا از (سیل) آب نگه می‌دارد.»
(نوح) گفت: «امروز نگهدارنده‌ای از امر خدا نیست. جز هر که خدا (بر او) رحم
کند.» و موج میان آن دو حایل شد. پس (این پسر) از غرق‌شدگان بود.(43)
واقعا زبان ما موقع امر و نهی به عزیزانمون اینه؟
پسرکم. عزیزم!!!!
نکن اگر میگوییم بکن معقولی در مقابلش داریم؟
آیا صبر میکنیم او هم حرف بزند. اجازه میدهیم تصمیم و دلیلش را بگوید!!!!!!!؟
و آیا نهایتا به او اجازه میدهیم به خواست خودش عمل کند!!!!!؟؟؟؟
و آیا درد از دست دادنش را میکشیم بدون اینکه تحقیرش کنیم؟
قبول کنیم که خیلی از ماها نمی خوایم به راه درست بریم
فقط دوست داریم عقده ها و خشونتهامون رو تخلیه کنیم
همین
