مریم

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

با سهم نان خود به صحن مسجد می آمد و آنرا به کسی می داد

خیلیها از این سخاوت او با خبر بودند و برای بدست آوردن نانش

به او دروغ می گفتند که: «گرسنه ام» 

و او با لبخند نان خود را به آن شخص می بخشید

به او اعتراض می کردند که: «این شخص نیازمند نیست! چرا فریبش را می خوری؟»

لبخند میزد و می گفت: «می دانم» و می رفت

و خدا به او از جایی که حسابش را نمی کرد روزی می داد

فدای شما مریم خانم.... که بر گزیده ی زنان عالمید از سوی خدا