مام تو کلان شهریم مثلا:))ولی مامانم کماکان غذا میپزه منم میپزم خواهرم هم میپزه.رستوران اینا میریم ولی خیلی کم چون دوس نداریم غذاری بیرون اگرم بریم همگی باهم هستیم بازم!اصولا ما از اون خانواده هاش هستیم که هیچ کس هیچی رو تنهایی نمیخوره حتی اگه شده چند ساعت منتظر میمونیم تا اونایی که بیرون هستن بیان که با هم غذا بخوریم!خدا رو شکر تو این یه مرد حسرت به دلی نداریم. ولی سر یه چیز همیشه غر میزنم به مامانم که هیچ وقت برام لقمه نگرفت ببرم مدرسه همیشه خودم برا خودم لقمه گرفتم:))چقد من بچه ی خوبی بودم و هستم خدا وکیلی
سلام . آره واقعا خدا رو شکر ما هنوزم بهترین غذا دستپخت مامان گلمه. داداشام که نیستن سر خونه زندگیشونن هفته ای یه بار میان واسه دستپخت مامان یعنی دلشون تنگ میشه واقعا خخخخخخخ ما هم که هر روز کیفمون کوکه :))) ولی این موضوع تو کلانشهرها بیشتر رواج پیدا کرده چون ساعت کار اجازه ی با هم بودن در کنار خانواده رو نمیده . خدا رو شکر که ما بیکاریم خخخخخخخخخ و شهرمونم کوچولوست خخخخخخخخ