چه می کردیم اگر رباعی نبود؟

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

واقعا اگر این مختصر کُشنده ی ادبی، در عالم لطافتِ شعر فارسی نبود، انتقال کلی معنی رو از دست می دادیم ، یک کهکشان شهود عارفانه رو، با عالمی از شطح چه می کردیم؟

رباعی های بابا، عطار، خیام، رودکی، امام راحل، و این آخری که امروز مهمان سفره حقیر بنده است "میلاد عرفان پور".

یه بی ادبی میکنم و تعریف رباعی رو می گذارم برای مثل خودم که با شعر آشنا نیست. تا شاید رشدی هم در این زمینه باشد.

رباعی به معنی چهارتایی است و برای همین به رباعی، چارپاره نیز می گویند، و این چهار مصراعی است که بر وزن "لاحول و لاقوة الابالله" سروده شده باشد. این قالب، یک قالب ایرانی بوده و در زبانهای همسایه (از جمله عربی و ترکی و اردو) نیز مورد استفاده قرار می گیرد. سه مصراع اول چارپاره مقدمه ای برای منظور شاعر است و بیت الغزل کلام او در مصراع چهارم آورده می شود.

جشن فراموشی ها

کتابچه ای ست مختصر با 55 صفحه که می توان آن را در فاصله بین خانه و محل کار خواند و روح را تازه کرد. اولین چاپ به سال 89 و از نشر سپیده باوران به طبع رسید.

خود جناب عرفان پور جوانی ست خواستنی و خوش سیرت و صمیمی که با شعرها و رباعیاتش دلِ آینه وار خود را نیز به رخ می کشد.

برایش از خدا طلب توفیق و قدرت بیان روز افزون میکنیم: که "رب الشرحله صدره و یسر له امره و احلل عقدةً من لسانه یفقهوا قوله"

دو سه رباعی از این کتاب برای تغییر ذائقه، تقدیم میکنم:

 

سرگرم مناجاتم و سرمست امشب

از هر چه جز او کشیده ام دست امشب

دیر آمده ای رفیق! دیر آمده ای

تنهایی من سرش شلوغ است امشب

ای کنج لب تو خال هندوی سیاه

چشمان تو زیر تیغ ابروی سیاه

من بخت سیاه دارم و موی سپید

تو بخت سپید داری و موی سیاه

بیزارم از این پوچی و بی معنایی

از این همه دل بستگی دنیایی

ای کاش دلم خوشه ای از گندم بود

در دست گرسنگان آفریقایی

بر جاده لمیده، باده در دست، سفر

این مست تر از مست تر از مست، سفر

کِی از دل بی نوای ما می گذرد

وقتی که نماز را شکسته ست، سفر

مختصر و مفید: از دیدار با کتابچه های شعر نشر سپیده باوران غافل نشویم که گنج ها دارند در خود.

این کتاب را از کجا خرید کنیم: تهران، خیابان شریعتی، بالاتر از مطهری، شهر کتاب (فروشگاه مورد علاقه من)

چهارشنبه, ۲۸ فروردین ۱۳۹۲، ۱۳:۱۳