اولین انیمیشن بلند ایرانی
دیشب ساعت 22:00 برای دیدن اولین انیمیشن بلند پارسی به پردیس سینمایی شکوفه واقع در میدان شهدا رفتم و به قول رضای امیرخانی در جانستان کابلستان "همسفر اول" که در اینجا می شود همراه اول همراهم نیامد! به دلیل حمل بار شیشه و احتمال مناسب نبودن فیلم برای این امانت الهی.
تهران 1500
فیلم فارسی حاضر که در کسوت انیمیشن رخت حیات بر تن کرده است به نظر، عقده گشایی اهالی هنر از عدم مجوز نمایش یک شو کامل در فیلم به همراه رقاصی در فیلمهای بعد از انقلاب است.
در پست قبل مطلبی در مورد کرامت یک ملت گفته بودم که در این پست به شکلی دیگر مطرح میکنم. امیر مومنان علیه السلام میفرمایند: "هرکس دو روز مشابه داشته باشد ضرر کرده" و پیش بینی هنرمند ایرانی در مورد ایران 108 سال آینده همین فرهنگ بد و غلطی است که در بخشی از فرهنگ و زندگی ایرانی جریان دارد، و هنرمندی که به همراه عالم و معلم مسئول اصلاح آن هستند، ظاهرا ترجیح داده اند که با ابزار هنر مردم را بخندانند و بس! اصلاح و پیمودن استرات‍ژیهای نداشته برای رسیدن به اهداف انسانی و الهی را چه کار با سینما و هنر و هنرمند و هنر دوست.
داستان فیلم مانند کلیشه فیلم فارسی حول یک تاکسی و راننده عاشق، فقیر و با معرفت آن می گردد و دختر پولداری که هزاران طمعکار در فکر تصاحب او و مایملکش هستند. در نهایت هم طبق معمول، راننده تاکسی (شما بخوانید فردین مرحوم) و دختر پولدار به هم می رسند و همه چیز به خوبی و خوشی تمام می شود.
از لحاظ فنی به وی‍ژه در مورد جلوه های انیمیشن از آنجا که کار نخست بوده و کار دیگری با این مشخصات وجود ندارد نمیتوان نمره خاصی به کار داد ولی به هر حال یک شروع با مضمونی بد در این حوزه رقم خورده و امید واریم با حضور دیگرانی، این حوزه در خدمت اهداف عالی انسانی و تربیتی قرار بگیرد.
شاید برخی بگویند: بابا شما همه جا را کرده اید مسجد! سینما و فیلم که جای این حرفها نیست! به این عزیزان عرض می کنم ما چیزی فرا تر از "اسپایدر من" در حوزه اخلاق نمی خواهیم! همان را کسی پیدا شود و به ما بدهد دستش را ماچ می کنیم. آخرین فیلمی که از دنزل واشنگتون دیدم فیلمی بود با نام "پرواز" ساخته سال 2012 که تمام کار در حوزه اخلاق بود و تربیت انسانی، حال با آن موافق هستم یا نه بحث دیگری است اما یک کار اکشن با پرداختی بزرگ، کاری ندارد جز برگزاری یک کلاس اخلاق و خدا زدایی از افکار جامعه. باشد که ما لا اقل مقلدین خوبی باشیم.
به هر حال
به نظرم دیدن فیلم تهران 1500 در منزل لطفی ندارد و دیدن آن در سینما دلیل. پس عطایش را به لقایش ببخشید و با خیال راحت از کنار آن بگذرید.
امیدواریم که سینمای ایران با کارهای باارزش و استراتژیک راه گذار این مردم با عظمت را به سوی آینده ای باشکوه هموار سازد.
شنبه, ۱۷ فروردین ۱۳۹۲، ۱۲:۰۴
