بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
وَیَدْعُ الْإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَیْرِ ۖ وَکَانَ الْإِنسَانُ عَجُولًا ﴿١١﴾ اسرا
آدم خوب و بد را یک جور میخواهد!!!
چرا این طور است!؟
حرف منطقی ای نیست و از خدا بعدید است! به ادامه اش باید توجه کنیم
میگوید: و انسان شتابزده است
چه جالب! یعنی آدم با شتاب زدگی و عدم دقت بد را خوب میداند و می خواهدش و این یک آسیب جدی است.
چه باید کرد؟
آیه بعد را ببینیم
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ آیَتَیْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آیَةَ اللَّیْلِ وَجَعَلْنَا آیَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَ‌ةً لِّتَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّ‌بِّکُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ ۚ وَکُلَّ شَیْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِیلًا ﴿١٢﴾ اسرا
ما شب و روز را دو نشانه قرار دادیم؛ پس شب را بی نور نمودیم و روز را روشن ساختیم، تا روزی و رزقی را از پروردگارتان بطلبید و برای اینکه شماره سال ها و حساب را بدانید، و هر چیزی را به روشنی و به طور کامل بیان کردیم.
چه ربطی به آیه قبل می تواند داشته باشد!؟
چه زمانی عجله رخ می دهد؟
تاریکی= عدم وضوح = ابهام
روز = روشنایی = معلوم بودن ابعاد مسئله
چه جالب
میگوید در روز از خدا روزی بخواهید
شب زمان روزی خواستن نیست
یا
وقتی مسئله ای برامون روشن نیست (شب) (شاید بد باشد و تو خوب میپنداریش) صبر کنیم تا مسئله واضح بشود (روز) (مشخص شود خوب است یا بد) و وقتی فهمیده شد خوب کدام است، از خدا بخواهیمش
و در پایان
همه چیز را روشن بیان کردیم
پس عجله نکنیم، فکر کنیم، سوال کنیم، فهم کنیم و بعد از خدا بخواهیمش
ببینیم در ادامه خدا چه میگوید:
وَکُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَ‌هُ فِی عُنُقِهِ ۖ وَنُخْرِ‌جُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورً‌ا ﴿١٣﴾ اسرا
و لازمه هر انسانی پرنده ای در گردنش است که برایش در روز قیامت خارج می شود به صورت واضح
این ترجمه ایراد دارد ظاهرا
باید ببینیم طائره به چه معناهای دیگری است
در کتاب لغت نوشته: "عملی که از آدم سر میزند"
جالب شد
حالا دوباره ترجمه را بخوانیم
و ملازم هر انسانی عملش است که بر عهده ی خودش است و در روز قیامت برای خودش منتشر میشود
به به
آیه ی بعد را هم ببینیم!
اقْرَ‌أْ کِتَابَکَ کَفَىٰ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا ﴿١٤﴾ اسرا
مممممممممم
و آیه ی بعد
مَّنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَ‌ةٌ وِزْرَ أُخْرَ‌ىٰ ۗ وَمَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَ‌سُولًا
﴿١٥﴾ اسرا
هر کس هدایت یافت، فقط به سود خودش هدایت می یابد و هر کس گمراه شد، فقط به زیان خودش گمراه می شود. و هیچ بردارنده بار گناهی بار گناه دیگری را به دوش خود بر نمی دارد؛ و ما بدون اینکه فرستاده ای را بفرستیم، عذاب کننده نبودیم
خب باز هم به شفاعت ضربه زده در این آیه و محکم میگوید کسی بار گناه کسی را برنمیدارد و یک مطلب مهم دیگر را هم به ما گوش زد میکند و آنهم این است که از گمراهی کسی ناراحت نباشیم و از هدایت کسان شاد! چون از هم جدایِ جدایِ جدا هستیم و ممکن نیست بتوانیم کسی را هدایت کنیم تا خودش نخواهد و برای همین هم هست که خدا به پیامبرانش گفته ناراحت گمراهی نباشید! خودتان را برای هدایت آنها به زحمت نیندازید و شما جز بشارت دهنده و انذار کننده ای نیستید.
یک مطلب هم در مورد بعثت رسول بگویم:
خدا میگوید عذاب نمیدهم تا واضح نکنم چیزی را(بعثت رسول)
از آن طرف میگه عجله نکن و صبر کن تا مسئله واضح بشه
اگر عجله کردی و بد را خواستی و به آن رسیدی عذاب میبینی چون صبر نکردی برای بعثت رسول
اگر دلیل بر بدی چیزی داشتی و انتخابش کردی هم دیگر واضح است چه میشود
و بعد یادمان نرود خودمان و تنها و تنها و تنها خودمان مسئول اعمالمان هستیم!
مثل اینکه الوتر الموتوری که برای امام حسین میگویم برای خودمون صادق تر است!!!
