بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
إِن تَجْتَنِبُوا کَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَنُدْخِلْکُم مُّدْخَلًا کَرِیمًا ﴿٣١﴾ (سوره نسا)
بعد از این همه مدت حیفم اومد این مطلب رو منتشر نکنم مطلب نو و در ضمن راهگشایی در زمینه رابطه با خود و مردم و از همه مهمتر با خداست.
اهمیتش در چیست؟!
در اینکه خداوند عالم در این آیه راهکاری برای بخشیده شدن همه گناهان بدون توبه کردن ارائه میکند و از اینجاست که ما با واژه گناهان کبیره آشنا میشویم.
بین خودمان بماند این آیه میگوید اگر این دسته از گناهان را مرتکب نشوی با باقی گناهان کاری ندارم و در یک کلام عاقبت بخیر میشی.
خداییش خیلی مهم و راه گشاست.
ترجمه آیه:
اگر اجتناب کنید از بزرگان آن چیزهایی که از آن نهی شدید؛ ما گناهان شما را میبخشیم و شما را در جایگاهی با منزلت و بزرگ داخل میکنیم
از آیه چه میفهمیم:
اول دو دسته گناه داریم.
گناهانی که در نظر خدا بزرگ و مستوجب عذاب قطعیست و تنها با توبه از بین میروند
و
گناهانی که گر چه گناه هستند اما خدا حتی بی توبه در شرایطی که دسته اول گناهان را مرتکب نشویم از آنها می گذرد.
به نظر مطلب خیلی بدرد بخور و مهمی است.
حالا سوال مهم این است که کدام گناه بزرگ است!؟
و سوال مهمتر آنکه مرجع مشخص کننده ی این دسته از گناهان چه کسی است؟
ابتدا به سوال مهمتر میپردازم و در پستهای بعد به سوال مهم.
بی شک و بدون هیچ تعارفی تنها منبع پیدا کردن این گناهان متن قرآن است. زیرا اگر به روایت و حتی خود پیامبر واگذار شده باشد و در طول تاریخ از قلم افتاده باشد، انسان از شمول این مغفرت عظیم الهی بی بهره می گردد.
ممکن است بگویند انسان به اندازه دانایی اش مسئول است که این امر گرچه درست است اما باز بودن و بی حد بودن این امر، قوت عمل به آن را از انسان صلب میکند و نیز وجود و تعدد روایت ضعیف و نامعتبر راه را دچار اختلال تشخیص و تمرکز خواهد کرد.
ان شا الله در پستهای آینده به روش برداشت و شناخت کبائر و تعیین آنها می پردازیم.
قرآن رو برای نجات و فهم بخونیم که منت خدا بر خلق و میانبر و کمک برای فهمیست که خدا بعد از خلقت در تک تک انسانها قرار داده.
مجید شفیعی