سفرنامه ای از خودم (قسمت پنجم)

بسم الله الرحمان الرحیم

سلام

یادم رفت بگم دیروز در راه رفتن به چالوس دو مرد را با فصله ای چند کیلومتری سوار کردم - یکی از لذتهای من سوار کردن مسافر است چه در شهر و چه در راه!؟ -  هر دو شاغل بودند و عاقل، محبوب بودند و جذاب و مرد. یکی در سد سیاه بیشه سوار شد که شاغل همانجا بود و دیگری در سردر رستورانی که تعلقی به آن نداشت و برای دیدار دوستان به آنجا رفته بود.
دومی در مرزن آباد مرا ترک کرد و اولی کم مانده بود با من به سرای پدر همسر دوستمان که ذکرش رفت بیاید. مهربان بود و ساده مثل مداد سفید جعبه مداد رنگی خواهر زاده ام بلند و سالم.

به صبح واقعه بر میگردیم و القصه، به نزد خودروی راهوارم بازگشتم و پس از استارت سرش را به سمت غرب و البته تنکابن و جاده پر آوازه 2000 و 3000 کج کردم. با سرعتی مطبوع و میوزیکی زیبا از بچه های اینور آب و در حال رقص و پایکوبی و اسکولی بعد از حدود 60 کیلومتر طی طریق خود را به دوراهی 2000 و 3000 رساندم. نمیدانم چرا به چپ گردش کردم و راه 3000 را انتخاب کردم؟ شاید چون بلند تر بود! خلاصه رفتیم و رفتیم تا رسیدیم (من و خودرو) به خانواده ای سه نفره که همراهی می شدند توسط یک خانواده ی دونفره با یک پیکان سفید...

92/3/22

ادامه دارد 

شنبه, ۱ تیر ۱۳۹۲، ۰۶:۲۶